Ik maakte recent kennis met Ganesha, een god uit het hindoeïsme.
Zij die mij kennen weten dat ik niet religieus ben, maar Ganesha vind ik toch wel intrigerend genoeg om mij er wat meer in te verdiepen.
Wie is Ganesh(a)? De deva [goddelijk of bovennatuurlijk wezen] met het olifantenhoofd. De god van kennis en wijsheid, hij neemt hindernissen weg en is tevens ook de beschermheilige van de reizigers. In India kom je hem vaak tegen op kruispunten, om reizigers die de weg kwijt zijn te helpen om de juiste afslag te nemen. Hij staat altijd voor het begin van iets nieuws. Ik denk dat dat ook de voornaamste reden is waarom ik hem interessant vind. Ik was op een gegeven moment zo de weg kwijt naar mezelf, veel te veel bezig met anderen, waardoor ik mezelf verwaarloosde, totdat ik crashte. Mijn resetknop bracht mij vele inzichten en deed mij beseffen dat ik het roer 180° moest omgooien en een nieuw pad moest bewandelen als ik niet meer wilde terechtkomen in dat diepe dal. Ik leerde een hele nieuwe kant van mezelf kennen en die kant vind ik eigenlijk veel leuker. Hieruit ontstond trouwens ook De kolibrie. Mijn praktijk die ik volop aan het uitbouwen ben. Ik wil Ganesh zijn voor mensen die de weg kwijt zijn en een hand nodig hebben om hun nieuwe pad te vinden.
Maar goed, Ganesh(a) dus. Hij is de zoon van Shiva en Parvati, die samen staan voor de eenheid van alles, met enerzijds Shiva als het subjectieve bewuste en Parvati voor het energetische materiële. Eén van de verhalen luidt dat Parvati uit haar zeepresten en eigen huidcellen een poppetje boetseerde, dat moest dienstdoen als wachter terwijl zij zich baadde. Ze bracht met haar krachten het poppetje tot leven en noemde hem haar zoon, Ganesha. Hij deed zo goed wat van hem verwacht werd, dat hij ook Shiva de toegang tot het paleis ontzegde. Niet wetende dat Ganesha zijn zoon was, kwam het tot een gevecht, waarin Shiva zijn zoon onthoofdde. Eenmaal hij besefte wat er gebeurd was en de vrede weergekeerd was, beval Shiva zijn dienaren om hem het hoofd te brengen van het eerste levende wezen dat ze tegenkwamen; ze keerden terug met het afgehakte hoofd van een olifant. Zo geschiedde...
Ganesh staat ook aan de oorsprong van de toe- en afnemende volle maan. Zo kwam hij op een avond terug van een feestje waar hij allerlei zoetigheden had gegeten. Hij reed op zijn trouwe vervoersmiddel, de muis Mashika, met een overvolle, dikke buik, toen er plots een slang tevoorschijn kwam. Omdat Mashika zo hard schrok, viel Ganesh omver, waardoor zijn buik ontplofte. Hij stopte alle zoetigheid terug in zijn buik en bond deze dicht met de slang om zijn reis naar huis te vervolgen. Maar de maan die alles had zien gebeuren, bulderde van het lachen en dat was niet naar de zin van Ganesh. Hij brak boos één van zijn slagtanden af en mikte hem in de maan, die uiteindelijk uitdoofde. Doordat de zon nu vrij spel had, was het al een hele tijd bloedheet. Alle goden kwamen naar het paleis waar Ganesh zich schuilhied voor de warmte en smeekten hem om genade. Omdat hij het zelf toch ook wel te warm had en omdat de andere goden voet bij stuk hielden, gaf hij toe om enigzins vergeving te bieden aan de maan. De maan mocht weer schijnen, maar zij kreeg enkel één dag per vier weken om in volle glorie te mogen stralen. De overige tijd moest zij langzaamaan opbouwen naar deze glorie en daarna moest zij langzaam weer uitdoven. Zo geschiedde...
We weten natuurlijk allemaal dat de maanstanden te maken hebben met de stand van de zon t.o v. de maan en de aarde, maar dit leuke verhaaltje wilde ik jullie toch niet ontzeggen.
Reactie plaatsen
Reacties