Alle processen verlopen veel soepeler als het kind een veilige relatie met zijn ouders heeft, zij beseffen wat tegenwil betekent én als zij alles in het werk stellen om de greep die tegenwil op hun kind uitoefent, minder sterk te maken.
Het is dan ook onmogelijk om een kind in bedwang proberen te houden. De beste manier om hiermee om te gaan, is door acceptatie en aan te moedigen om net ondeugend te zijn. Hierdoor krijgt je kind de controle over zichzelf. Proberen intomen werkt verstikkend, ruimte geven voorkomt een machtstrijd. Hierdoor wordt enkel maar chronische tegenreactie uitgelokt, met een opstandige houding tegenover alle gezag en regels als gevolg.
Zorg voor een veilige hechting met je kind, hierdoor zal zijn tegenwil minder sterk aanwezig zijn. Een kind verzet zich veel minder snel tegenover iemand wiens nabijheid wenselijk is, maar des te sneller tegenover iemand waarmee hij op gespannen voet staat.
Een kind kan zich aan zijn ouder vastklampen en instemmen, uit angst voor afwijzing of straf. In dit geval zal tegenwil onder de oppervlakte blijven sluimeren, om later naar boven te komen.
Voorbeeld: je kind gedraagt zich voorbeeldig bij zijn vader, maar zodra hij zijn moeder ziet, keert zijn gedrag en wordt hij opstandig. Dit is de kolkende tegenwil die nu losbarst, als gevolg van zijn veilige haven die zich in zijn nabijheid bevindt.
Vat zijn weerspannig gedrag dus niet persoonlijk op. Zo vermijd je een machtstrijd die enkel verliezers kent en die uiteindelijk een vicieuze cirkel als gevolg heeft. Ga enkel de strijd aan als je die MOET winnen en sla onbelangrijke dingen als welke kleding of voeding het moet nuttigen over.
Trouwens, kinderen die enkel maar braaf zijn en nooit opkomen voor hun eigen wil, zullen op latere leeftijd hiervan problemen ondervinden. Moedig je kind dus altijd aan om openlijk over zijn emoties te praten. Zoek samen naar een aanvaardbare manier om zijn tegenwil te uiten, maar doe dat op een empatische manier.
Zodra je jezelf bewust wordt van je eigen weerspannig gedrag, zal je dat helpen om op een goede manier om te gaan met je eigen gedrag en gevoelens en op een gepaste manier te reageren op je kind. Durf dus ook je eigen fouten toe te geven, ook tegenover je kind, maar praat altijd vanuit je eigen gevoel, zonder de oorzaak van jouw gedrag bij jouw kind te gaan leggen. Wees dan ook altijd de eerste om conflicten bij te leggen. Op deze manier leer je ook je kind op gepaste manier om te gaan met oorzaak en gevolg en zijn verantwoordelijkheid. Het gaat in opvoeden niet over hoe je je kind het best onder de duim kunt houden, maar wel over hoe je de ontwikkeling van je kind het best kunt bevorderen.
bron: Gabor Maté, Het verstrooide brein
Reactie plaatsen
Reacties